One of the best reviews, I think. And sorry it's in Dutch.

Herboren Prince speelt glansrijk concert in Ahoy'
Door Bernard Hulsman

Het lag voor de hand dat Prince gisteravond tijdens zijn concert zou verwijzen naar de prins die gisteren niet al te ver van Ahoy' in Delft was bijgezet. Maar dat deed hij niet. Even leek het of het publiek zou worden lastiggevallen over de prinselijke begrafenis toen Prince aankondigde dat een van de bandleden, Candy Dulfer, het aanwezige volk in hun eigen taal iets zou mededelen. Maar Dulfer repte met geen woord over prins Claus en peperde het publiek in dat wie gekomen was voor oude hits als Little Red Corvette bedrogen zou uitkomen. ,,We leven niet in 1984, we leven in 2002, zei ze dreigend.''

Prince & The New Power Generation voerden dit dreigement slechts gedeeltelijk uit. Weliswaar begon het concert met de nieuwe funkjazz van de laatste cd, The Rainbow Children, maar dit werd toch snel gevolgd door ouder en bekender werk als Pop Life en Money Don't Matter Tonight. Zelfs Purple Rain, de hit waarmee Prince in 1984 doorbrak, en Sign O' The Times uit 1987 ontbraken niet. Hij speelde deze hits in verrassende arrangementen, waardoor ze een nieuwe, onverwachte glans kregen.

Meer dan ooit is Prince tegenwoordig in de Heer. Ook in zijn oude werk was God nooit ver te zoeken achter de overvloedige en expliciete seks, maar in The Rainbow Children uit 2000 gaat het louter nog om het brengen van de boodschap: Prince is Jehova's Getuige geworden. Ook gisteren was er geen ontkomen aan. ,,Wat zijn jullie liever?'' vroeg Prince. ,,Volgers of leiders?'' Toen de meeste aanwezigen te kennen gaven liever leider te zijn, maakte Prince een meewarig sissend geluid. Later legde hij uit dat het beter was om een volger te zijn. Niet van hemzelf, maar van die ene, God. En plechtig wees hij naar boven.

Maar hinderlijk werd zijn getuigenis nooit. Integendeel, zijn nieuwe geloof heeft een weldadige uitwerking op hem gehad. Niet alleen is The Rainbow Children de beste Prince-cd in jaren, er stond ook een veel ontspannener Prince in Ahoy' dan in 1998, toen hij zich beperkte tot een matte greatest-hits-show. Gehuld in een eenvoudig beige pak en zijn ogen nu eens niet verscholen achter een defensieve zonnebril, gaf Prince in Ahoy een memorabel concert met Candy Dulfer en de levende legende Maceo Parker. Saxofonist Parker mocht zijn eigen Pass The Peas spelen, waarin Prince zich opstelde als een bescheiden slaggitarist. Maar de rest van de lange avond speelde hij zelf de hoofdrol. Als dirigent drilde hij The New Power Generation tot een strakke funkband met messcherpe blazers, die zich kan meten met de legendarische funkorkesten van James Brown in zijn glorietijd. Zelf bleek Prince, alleen achter de piano of in gierende gitaarsolo's, niet alleen in religieus opzicht, maar ook muzikaal herboren.

Copyright: NRC Handelsblad

Amen.

Yeah baby!!!

Peace,
TheKid

Wish this was in English also; especially the sentence mentioning Prince and Jehovah witness?

Meer dan ooit is Prince tegenwoordig in de Heer. Ook in zijn oude werk was God nooit ver te zoeken achter de overvloedige en expliciete seks, maar in The Rainbow Children uit 2000 gaat het louter nog om het brengen van de boodschap: Prince is Jehova's Getuige geworden. Ook gisteren was er geen ontkomen aan. ,,Wat zijn jullie liever?'' vroeg Prince. ,,Volgers of leiders?'' Toen de meeste aanwezigen te kennen gaven liever leider te zijn, maakte Prince een meewarig sissend geluid. Later legde hij uit dat het beter was om een volger te zijn. Niet van hemzelf, maar van die ene, God. En plechtig wees hij naar boven.

Maar hinderlijk werd zijn getuigenis nooit. Integendeel, zijn nieuwe geloof heeft een weldadige uitwerking op hem gehad. Niet alleen is The Rainbow Children de beste Prince-cd in jaren, er stond ook een veel ontspannener Prince in Ahoy' dan in 1998, toen hij zich beperkte tot een matte greatest-hits-show

Translation:

"More than ever before Prince is 'in2 The Lord'. God was never far away, but in his recent work, TRC, the abundant, explicit sex seems really gone. The message now is: Prince is a JW. And yesterday this was very clear.
But his confessions never became irritating. No, his new faith even seems to have a healing effect on him; TRC is the best Prince-record in years, and on stage we saw a Prince far more relaxed than in 98, when he did an unimpressive greatest-hits show..."

And the last sentence: "Behind his piano and during his roaring guitar solos Prince seemed to be reborn- both religiously and musically."

I kinda agree with most of what the reviewer has said. There alos appeared a review in Parool en de Telegraaf: both positive.